به نام خدای مهربون

سلام به دسته گل مامان محیا. حسین صدرای نازنینم این روزا بیشتر از همیشه بهت افتخار میکنم. امروز 23 آبان است و پسر من به راحتی جمله سازی میکند و مینویسد . واقعاً از پیشرفت تحصیلیت راضیم عزیزم. دیروز به عنوان خطاط برتر انتخاب و به مسابقه منطقه اعزام  شدی، هر کی بهت میگه که تو با کی کار میکنی که خط و نقاشیت اینقدر خوبه ؟ بهشون میگی : با مامانم، آخه مامانم خیلی دوستم داره و وقت میذاره برام...

امروز با معلمتون صحبت میکردم. چقدر از من تشکر کرد بخاطر تربیت و فهیم بودن شما. منم گفتم : نظر لطف شماست، ولی عنایت حضرت زهرا س است که گل پسری اینچنین حرف گوش کن و با ادب دارم...تمام نکات تربیتی رو فقط یه بار بهت میگم، امکان نداره یادت بره و این برای من یعنی یه دنیا... حسین صدرای نازنینم تازگی ها بدجور با دل من بازی میکنی. هرجا و روی هرچیزی که جلوی دست من باشه مینویسی مامان دوستت دارم... و یا اینکه کاردستی درست میکنی و میگی تقدیم به مادر مهربونم . دیشب میگفتی : مامان نمیدونم چرا اینقدر دوست دارم! همه زندگی من شدی و نفسمی... اینقدر این جملات رو زیبا و از ته دل گفتی که هنوز یادم میاد دلم برات ضعف میره. 

حسین صدرای نازنینم، از اینکه شاگرد اول کلاس هستی، چه در زمینه ادب و تربیت و چه در زمینه درس و نقاشی و خط، خیلی خوشحالم. وقتی میبینم تمام ثمره 30 سال زندگیم، دسته گلی به خوبی شماست، تموم خستگی های زندگی و کار و درس و ... همه رو فراموش میکنم. مطمئنم سرمایه گذاری روی شما بزرگترین و بیشترین لذت برای منه . برای همین اگر خدا بخواد، میخوام تموم زندگیم رو وقف تربیت و بزرگ کردنت کنم. تصمیم خودم رو گرفتم که اگر خدای مهربون کمکم کنه فقط برای تو باشم تا بتونم سرم رو جلوی اهل بیت علیها سلام بالا بگیرم. کاری ندارم تقدیر برای ما چی رقم زد . این برام مهمه که تمام تلاشم رو بکنم تا سرنوشت گل پسری چون تو درخشان و طلایی باشه . نازنینم خیلی دوستت دارم...